Američki autoput 66, popularno poznat kao Ruta 66, je značajan kao prvi autoput u državi za sve vremenske uslove, koji povezuje Chicago i Los Angeles.
Kada se uporedi sa transkontinetnalnim koridorima kao što su Lincoln Highway i Autoput 40, Ruta 66 se ne ističe kao najstariji ili najduži američki put. Ipak, ono što ovaj segment nacionalnog autoputa izdvaja od njegovih savremenika je da je to bila najkraća ruta između Srednjeg Zapada i Pacifičke obale. Ruta 66 je smanjila udaljenost između Čikaga i Los Anđelesa za više od 200 milja, što je upravo Rutu 66 i učinilo popularnom među hiljadama vozača koji su se vozili na zapad u narednim decenijama.
Kao i drugi autoputevi svog doba, i Ruta 66 odražava poreklo i razvoj drumskog prevoza u Sjedinjenim Državama. Često romantizovan autoput predstavlja izvanredan primer prelaska sa zemljanog koloseka na dobar autoput. Ne samo da Ruta 66 naglašava važnost automobila kao tehnološkog dostignuća već je, možda i podjednako važan za američku psihu, simbolizovao neviđenu slobodu i mobilnost za svakog građanina koji može priuštiti da poseduje i upravlja automobilom. Sve veći broj motornih vozila i uspon industrije prevoza su povećali potrebu za modernijim autoputevima. Kao odgovor, federalna vlada se obavezala da će povezati mali grad sa svim velikim metropolama.
Period istorijskog značaja za Rutu 66 je od 1926.godine pa sve do 1985.godine. nacionalni sistem javnih autoputeva su doneli geografsko jedinstvo i ekonomski prosperitet razbacanim delovima zemlje. Kao deo federalne mreže, Ruta 66 je povezivala izolovani i ruralni Zapad sa gusto naseljenim urbanim Srednjim Zapadom i Severoistokom. Čikago je dugo služio kao tačka pretovara za robu koja se prevozila na Zapad. Stvaranje Rute 66 je obezbedilo nastavak ove vitalne društveno-ekonomske veze. Pojava Rute 66 se dogodila u vreme socijalnih, ekonomskih i političkih poremećaja kao i globalnih sukoba. Takođe je omogućio jedno od najsveobuhvatnijih kretanja ljudi u istoriji Sjedinjenih Država. Jedan rezultat je bio nepovratna transformacija američkog dalekog zapada sa ruralne granice u metropolsku regiju.
Možda više nego bilo koji drugi autoput, Ruta 66 je simbolizovala novi optimizam koji je prožimao posleratni ekonomski oporavak nacije. Za hiljade američkih vojnika i njihovih porodica, Ruta 66 je predstavljala više od samo još jednog autoputa. „Postala je“, prema jednom savremenom poštovaocu, „ikona slobodoumne nezavisnosti koja je Sjedinjene Države povezivala širom Stenovitih Planina do Tihog okeana“. Poslednjih godina, Ruta 66 – maštovito dokumentovan u prozi, pesmi, filmu i na televiziji – je počela da predstavlja suštinu američke kulture autoputeva nebrojenim vozačima koji su njime prolazili više od pedeset godina svog života. Nakon što je put 1985.godine povučen iz upotrebe, savezne i državne agencije, privatne organizacije i mnogi pripadnici javnosti su shvatili da ostaci puta polako nestaju i da preostale značajne građevine, osobine i artefakte povezane sa ovom deonicom treba sačuvati. Američki Kongres je 1990.godine doneo Javni zakon 101-400, Zakon o proučavanju Rute 66 iz 1990.godine. Taj zakon je prepoznao da je Ruta 66 „postala simbol turističkog nasleđa američkog naroda u njihovoj potrazi za boljim životom“. Zakoni su doveli do toga da je Služba Nacionalnog parka sprovela specijalnu studiju Route 66 Special Resource Study kako bi se procenio njen značaj u američkoj istoriji i identifikovale mogućnosti za njeno očuvanje, tumačenje i upotrebu. Dokument pruža detaljan prikaz značaja i istorije Rute 66. Ova studija je dovela do donošenja Javnog zakona 106-45 i stvaranja Programa za zaštitu koridora Rute 66.
Izvor: NCPTT
COMMENTS