Najviši odrasli muškarci u Americi žive u Ajovi i Alabami, dok najviše žene žive u Južnoj Dakoti. U međuvremenu, Havaji mogu polagati pravo na nanjiže pripadnike oba pola.
Te cifre potiču iz najnovijeg izdanja podataka iz CDC-evog (Centers For Disease Control and Prevention) sistema za nadzor faktora rizika u ponašanju (BRFSS), masovnog godišnjeg istraživanja zdravlja i dobrobiti u Sjedinjenim Državama. U 2017.godini, CDC je anketirao preko 450.000 ljudi, dovoljno da pruži tačne procene zdravstvenih podataka u svih 50 država. Tipično istraživanje javnog mnjenja, nasuprot tome, anketira oko 1.000 ljudi širom zemlje.
BRFSS se koristi za praćenje državnih trendova u težini i gojaznosti, zdravoj ishrani i fizičkoj aktivnosti. Međutim, BRFSS takođe pita svoje isitanike, koji su stariji od 18 godina, o njihovoj visini. To nam omogućava da mapiramo razlike u prosečnoj visini odrasle osobe na državnom nivou.
Na primer, evo mape prosečne muške visine. Na nivou države se kreće od oko 175 centimetara (5’9“) na Havajima pa sve do 180 cm, ili (5’11“), u Alabami i Ajovi. Uopšteno govoreći, muškarci u severnim ravničarskim državama i delu Apalačije beleže najviše visine, dok su muškarci na severoistoku i jugozapadu obično niži.
Šta pokreće te razlike? Rasa je jedan veliki faktor. Podaci medicinskog pregleda koje održava CDC pokazuju da su muškarci bele rase (prosečna visina od 5’10“ zaokružena na najbliži inč) i crne rase (5’9“) obično viši od azijskih (5’7“) ili latino muškaraca (5’7“). Havaji, Kalifornija i Njujork imaju visoko latino i azijsko stanovništvo. Na Havajima se manje od jedne trećine stanovništva identifikuje kao crno ili belo. Suprotno tome, u Alabami je 96% stanovništva crno-belo.
Te rasne razlike podvlače ključnu tačku o visini: veći deo razlika u visini unutar populacije je funkcija genetike. Ali ne kod svih. Jednostavan način kontrole efekata rase je mapiranje podataka za jednu rasnu podgrupu muškaraca. U ovom slučaju ćemo koristiti belce iz jedinog razloga što nam to daje najveću veličinu uzorka u celoj zemlji, a time i najpouzdanije podatke.
Čak i kada izolujete belce, mapa sledi iste opšte konture: najviši muškarci žive u ravnicama i Alabami, dok su najniži na severoistoku i jugozapadu. To sugeriše da su u određivanju visine u igri neki drugi faktori. Istraživači veruju da je ishrana u detinjstvu veliki faktor.
Nacionalna slika za žene izgleda malo drugačije.
Žene su sveukupno niže, sa nacionalnim prosekom od oko 163 cm (5’4“). Geografski gledano, visoke žene su čvršće skupljene u severnim ravnicama nego muškarci. Najviše žene, prosečne visine od oko 5’5“ su u Južnoj Dakoti. Najniže su, opet, na Havajima, sa prosečnom visinom, za dlaku, manje od 5’3“.
U interesu potpunosti, radićemo isti proces za belkinje kao što smo i za belce, kako bismo izolovali efekte rase.
Ovde nema iznenađenja.Čitaoci oštrih očiju su možda već primetili da se iza ovih brojeva krije još jedna potencijalno velika greška u izvor: ispitanici se sami prijavljuju. Telefonski anketar je pitao ove ljude koliko su visoki i snimao njihove odgovore.
Evo u čemu je stvar: ljudi lažu oko svoje visine. Muškarci o tome lažu više nego žene. Postoji veliki broj akademskih radova koji ilustruju fenomen, ali to je dovoljno lako da se učini samostalno. Svake godine CDC sprovodi zasebno, manje istraživanje, nazvano Nacionalno istraživanje zdravstvenog stanja i ishrane (NHANES), koje uključuje lekarski pregled koji obavlja stručnjak. Ispitivači od učesnika ankete prikupljaju standardne telesne mere poput težine, visine i krvnog pritiska.
Za naše nacionalne uzorke u datoj godini možemo da uporedimo visine BRFSS-a koje su sami prijavili i stvarna merenja koja su medicinski radnici preduzeli za NHANES. U 2016.godini, najnovijoj godini z akoju je moguće ovo direktno upoređivanje, muškarci su sami prijavili svoje visine u proseku za 2,3 centimetra ili gotovo puni centimetar, iznad onoga što su pokazala njihova stvarna merenja. Žene su prijavile veću visinu nego što je tačno, za oko 1,5 cm. Zato imajte to na umu kada gledate gornje mape. Nažalost, NHANES ne objavljuje podatke na državnom nivou, tako da ne možemo znati koje države najviše lažu o svojoj visini.
O visini se obično ne razgovara toliko kao o težini u razgovorima i javnom zdravlju. Visina je na svoj način koristan biometrijski marker, posebno na nivou populacije. „Ljudski rast može biti ograničen lošom ishranom dece i bolestima“, kako objašnjava ekonomista sa Oksforda Max Roser. „Ovo čini visinu u snažnoj korelaciji sa životnim standardom i, prema tome, dobrim zastupnikom za njih“.
Izvor: Washington Post
COMMENTS